Angiopatia cukrzycowa jest ciągle główną przyczyną zgonów w populacji chorych na cukrzycę. Około 60-70% chorych na cukrzycę umiera przed osiągnięciem średniego oczekiwanego okresu życia charakterystycznego dla ogólnej populacji z powodu różnych powikłań narządowych wynikających ze zmian zwyrodnieniowych w tętniczkach, żyłkach i włośniczkach oraz w tętnicach małych lub średnich.

Coraz więcej danych przemawia za tym, że glukoza odgrywa ważną rolę w inicjowaniu, progresji i nieodwracalności uszkodzenia tkanek w cukrzycy. Mechanizmy działania glukozy, powodujące uszkodzenie komórek i macierzy zewnątrzkomórkowej, są liczne i złożone.

Prewencja pierwotna obejmuje działania, które mają na celu zapobieganie rozwojowi późnych powikłań, a więc na przykład dobrą kontrolę glikemii, zaburzeń lipidowych czy ciśnienia tętniczego. Celem prewencji wtórnej jest zapobieganie dalszemu rozwojowi choroby narządu wzroku, nerek, zawałowi i niewydolności serca oraz niewydolności innych narządów.